ΑΔΕΣΠΟΤΑ
… φωνές ταράζουν το καθ’ όλα ήρεμο απόγευμα τη γειτονιάς.
Ένα σκυλάκι δάγκωσε έναν περαστικό.
Σε ποιόν ανήκει το σκυλί;
Η λογική ερώτηση , αφού όλοι γνωρίζουμε ότι ο κηδεμόνας του σκύλου ευθύνεται για εκείνον. Οπότε θα έπρεπε να τον έχει μεγαλώσει με ευγένεια και να τον έχει εφοδιάσει με κοινωνικές δεξιότητες ώστε να συμβιώνει αρμονικά με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, Επίσης θα έπρεπε να τον έχει δεμένο με το κατάλληλο λουράκι για την ασφάλεια την δική τους και των υπολοίπων.
Το σκυλάκι που δάγκωσε όμως είναι αδέσποτο…
ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΤΩΡΑ;
Η πραγματική ευθύνη βρίσκεται στην παιδεία μας, αφού το αδέσποτο είναι προϊόν κάποιου ανεύθυνου συμπολίτη μας που φόρτωσε την ευθύνη του στους υπόλοιπους. Αυτό όμως δεν αρκεί για να εκτονώσει τον δαγκωμένο περαστικό, ο οποίος χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίζει να κατηγορεί και να απειλεί τον ΣΚΥΛΟ.
Φυσικά ακούγεται αστείο. Το σκυλάκι όμως είναι το ευκολότερο θύμα για να εκτονώσουμε τα νεύρα που συσσωρεύουμε όλη την ημέρα – ίσως και εβδομάδα.
Μια ανθρώπινη πόλη είναι εντελώς αφύσικο περιβάλλον για έναν σκύλο όταν ζει μόνος του χωρίς κηδεμόνα. Οπότε είναι εύλογο να αναπτύξει προβληματικές συμπεριφορές ανάλογα με τις εμπειρίες που βιώνει…
Μερικά εργαλεία για να εξομαλύνουμε την συμβίωση μας είναι τα εξής :
- όταν συναντώ ένα αδέσποτο κάνω μια ελαφρώς ημικυκλική πορεία ώστε να μην νομίζει ότι κινούμε καταπάνω του.
- Αν το σκυλάκι με κοιτά έντονα, τότε κοντοστέκομαι λίγο και του μιλάω γλυκά. Ταυτόχρονα χαμηλώνω το ένα χέρι σαν να θέλω να του δώσω κάτι.
Συνήθως αυτό αρκεί για να κόψει την διάθεση του να με βλέπει σαν εισβολέα. Οπότε αφού κοντοσταθώ για 10 – 15 δευτερόλεπτα συνεχίζω την πορεία μου ημικυκλικά και λίγο πιο αργά από το κανονικό, χωρίς να καρφώνω τον σκύλο με τα μάτια ασταμάτητα.
- Αν φοράω κουκούλα, την βγάζω
- Αν κρατάω μια τσάντα ή μαγκούρα την βάζω πίσω από το σώμα μου για να μην παρεξηγηθεί ως όπλο από τον σκύλο.
Στην περίπτωση που ο σκύλος τρέξει προς το μέρος σας τότε φυσικά βάλτε ό,τι κρατάτε ανάμεσα σε εσάς και εκείνον.
Ο σκοπός είναι πάντα να μην προκαλέσουμε από τον φόβο μας κάτι που αλλιώς δεν θα γινόταν. Γιατί ο σκύλος, και ειδικά ο αδέσποτος, ΔΕΝ θέλει και ΔΕΝ τον συμφέρει να εμπλακεί σε οποιαδήποτε σύγκρουση. Όταν μάλιστα πρόκειται και για τον καλύτερο του φίλο, τον άνθρωπο, προτιμά λίγα χάδια και γλυκά λόγια παρά μια ανώφελη και αναίτια διαμάχη.
Βλάσης
