Εκπαιδευτικά

ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΒΟΛΤΑ

Έχω συναντήσει αρκετά περιστατικά που τα σκυλάκια δεν βγαίνουν ποτέ βόλτα !

Αυτό γίνεται είτε συνειδητά, δηλαδή  «το πήραμε μικρό για να μην θέλει βόλτα », ή στην πορεία  «έγινε τεράστιος και με έχει ρίξει κάτω 10 φορές, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ » !!

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που το σκυλάκι βγαίνει από 2 έως και 5 βόλτες κάθε μέρα και συνήθως αναπτύσσει πολύ πιο επικίνδυνες -  έντονες – ενοχλητικές συμπεριφορές, που γίνονται γρήγορα συνήθειες δηλαδή παγιώνονται.

Δεν φτάνει λοιπόν να κάνουμε κάτι, χρειάζεται να κοπιάσουμε στην αρχή ώστε να την κάνουμε καλή – να κοπιάσουμε κατά την διάρκεια ώστε να μην ξεφύγουμε και αφού απολαύσουμε το αποτέλεσμα, όταν πετύχουμε τον στόχο έχουμε δυο επιλογές :

-      να βάλουμε τον επόμενο

-      να κοπιάσουμε να διατηρήσουμε αυτόν που χτίσαμε

Τα δύο βασικά συστατικά της ποιοτικής βόλτας είναι :

-      οι αλλαγές κατευθύνσεων

-      οι παύσεις

Το πρώτο αφορά στο ότι πρέπει να ορίζουμε εμείς τον χρόνο και τον χώρο της ΒΟΛΤΑΣ. Στην πράξη        ξεκινάω να επιβραβεύω την προσοχή ( κάθε βλέμμα του σκύλου μου ) και κάθε βήμα προς την κατεύθυνση που αποφάσισα!

Δηλ. λέω «Μπούμπη» μόλις κοιτάξει λέω « ΜΠΡΑΒΟ» και ταΐζω δίπλα μου.

Ο σκοπός είναι να πάρει Μπράβο για την προσοχή του αλλά να έρθει κοντά μου για να φάει.

Από εκεί και πέρα ακολουθεί μια πορεία με συχνές αλλαγές κατεύθυνσης ανάλογα με το επίπεδό σας. Όσο πιο αρχάριοι, το σκυλάκι και εσείς, τόσο συχνότερες αλλαγές.

Ο σκοπός της διαδικασίας αυτής είναι όχι μόνο να μην προβλέπει ο σκύλος την διαδρομή αλλά και να έχει, σταδιακά περισσότερο την προσοχή του σε εμάς.

Το δεύτερο μέρος αφορά τον χρόνο που πρέπει να προσφέρουμε στον σκύλο

( αλλά και σε εμάς ) για να μπορέσει να διαχειριστεί τα συναισθήματα που του προκαλούν τα ερεθίσματα της βόλτας.

Καθώς εξελίσσεται η βόλτα από την στιγμή που θα βάλουμε τα παπούτσια μας, το λουράκι στον σκύλο και πάρουμε τα κλειδιά μας μέχρι το πάρκο πρέπει να : σταματήσω ή καλύτερα να κάτσω κάπου, ακόμα και στο πεζοδρόμιο, δίνοντας λίγο χρόνο χαλάρωσης.

ΠΡΟΣΟΧΗ :

Κατά την διάρκεια της παύσης ΔΕΝ χαϊδεύω στο κεφάλι – λαιμό !

Προτιμώ να προσφέρω χάδι από την ωμοπλάτη και πίσω, να κρατάω την φωνή μου τρυφερή – σχεδόν ψιθυριστή και να προσφέρω λιχουδιές.

Σημ. Ο χρόνος της βόλτας εξαρτάται από το επίπεδο του σκύλου – του τερέν και της περίστασης.

Η διαδικασία της βόλτας μπορεί και πρέπει να εξασκείται και μέσα στο σπίτι – μπαλκόνι – σαλόνι – κουζίνα – μπάνιο κ.τ.λ.

ΘΕΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΚΥΛΩΝ

Σαρλάς Βλάσης

Επαγγελματίας εκπαιδευτής κατοικιδίων.

Θετικό Σχολείο Σκύλων

Τηλ: 211 705 704 8 / 6974 584 516

               ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι το μικρό μωράκι των 2 -5 μηνών που φέραμε σπίτι μας δεν έχει ιδέα από τον κόσμο μας , ή καλύτερα έχει για εφόδια τα λιγοστά (καλά ή κακά) που έχει ζήσει μέχρι τώρα! Δεν μπορεί λοιπόν να θεωρήσει δεδομένο ότι για να πάμε κάπου μπαίνουμε σε μια μεταλλική σπηλιά με ρόδες που κορνάρει και πηγαίνει πέρα δώθε- ή ότι το σπίτι μας είναι στον κορμό ενός μεγάααλου δέντρου και πηγαίνουμε εκεί με ένα μεταλλικό κουτί (ασανσέρ) και το στομάχι μας κάνει πάνω κάτω! Αφού έχουμε την τύχη να κάνουμε με ένα νεαρό «άτομο» ας το εκμεταλλευτούμε  καθορίζοντας θετικά τη γνωριμία του με τα αντικείμενα-τα πρόσωπα-και τις διαδικασίες της ζωής μας! Ξεκινώντας με αυτά που θα αντιμετωπίζουμε συχνά (καθημερινότητα).

Βασικό είναι να συνειδητοποιήσουμε τι αποτελεί καινούρια εμπειρία για το σκυλάκι!

Αν παρασυρθούμε από τη συνήθεια μας πιθανότατα να προχωράμε πολύ γρήγορα για το μικρό, που δεν έχει ακόμα συνήθειες-εμπειρίες!

Καταλήγουμε εύλογα λοιπόν στο ότι μια θετική πρώτη εμπειρία προϋποθέτει αργά και ελεγχόμενα βήματα! Είναι έξυπνο απ’τη μια ,λοιπόν, και δίκαιο απ’την άλλη να

δώσω χρόνο, κατευθύνσεις και μια ευχάριστη ατμόσφαιρα καλωσορίσματος στο νεόφερτο συγκάτοικο αφού η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.  

ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ όταν θέλω να γνωρίσω σε κάποιον το νερό και τον

πετάξω με το ζόρι στην πισίνα!!   

ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ όταν ενώ θέλω να του πω ότι αυτό είναι το ασανσέρ που μας ανεβάζει πιο εύκολα στο σπίτι, τον βάλω μέσα ξαφνικά, ενώ τον κρατάω με χέρια ή με λουρί, κλείσω την πόρτα και πατήσω το κουμπί!!

Πιστεύω ότι είναι καλύτερα να φέρω το νεαρό ζώο σταδιακά σε επαφή με όλο τον καινούριο κόσμο του!

Σταδιακά σημαίνει, να εξοικειώσω το σκύλο πρώτα με την οσμή(οσφρητικά ερεθίσματα) του καινούριου, την όψη(οπτικά ερεθίσματα),τον ήχο(ηχητικά ερεθίσματα) στη συνέχεια με την αφή και ίσως με τη γεύση!

 ΒΑΣΙΚΗ προϋπόθεση για όλα αυτά είναι ότι,

  Η ποσότητα των ερεθισμάτων είναι απόλυτα ελεγχόμενη, άρα κλιμακούμενης έντασης.

 Φροντίζω να συσχετίσω τις νέες εμπειρίες με κάτι πολύ ευχάριστο για το νέο μου φίλο!! (υποτίθεται ότι ξέρω τι του αρέσει και πόσο, αν όχι δοκιμάζω και μαθαίνω άμεσα)!!!

Τα παραδείγματα πάντα βοηθούν τη θεωρία να γίνει σωστά πράξη:

_Εχουμε ένα κούταβι που θέλουμε να του «μάθουμε» το ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ_

       Αν του φορέσουμε λουρί , το βάλουμε στο αμάξι  ΑΓΚΑΛΙΑ

    και πάμε μια βόλτα 5 λεπτών, (εε ειναι τόσο μικρό, και μόνο η πρώτη   

    του φορά) φυσικά με το αγαπημένο του αρκουδάκι μαζί , θα πανε 

    ολα μια χαρά....!!???

Τι απαντήσατε??      ΝΑΙ?

Αν έχετε δει την ταινία του ΜΟΓΛΗ  βάλτε για λίγο

Στη θέση του το μωρό σκυλάκι που έχετε αγκαλιά σας ( οχι ολη την ώρα ...ελπίζω)

Κανονικά λοιπόν, θα έπρεπε στην αρχή να συνδυάσετε κάθε μια απο τις πολλές και σύντομες βολτούλες του κουταβιού εως την είσοδο του σπιτιού ή λίγο αργότερα στο πεζοδρόμιό σας, με μια πολύ ευχάριστη  επαφή με το αμάξι σαν αντικείμενο  ΧΩΡΙΣ  ΚΙΝΗΣΗ &  ΗΧΟ .

*τα’ί’ζοντας το κουταβι με μικρα κομματακια κρεας ή τυρι πρωτα απ’εξω και τις επομενες μερες μεσα στο αμαξι. ( μην μου πειτε οτι ο γιατρος σας ειπε μονο ξηρα τροφη... δεν ειχε αυτο στο μυαλο του) Θελουμε κατι που με τη μυρωδια του να ξετρελαινει τον μικρο μας φιλο

 

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΈΧΕΙΑ    ΚΑΙ  ΤΙΣ «ΤΡΕΛΕΣ»  ΑΠΟΡΙΕΣ ΣΑΣ   ..... 

ΤΗΛΕΦΩΝΟ  ΤΩΡΑ!!

Σαρλάς Βλάσης

Επαγγελματίας εκπαιδευτής κατοικιδίων.

Θετικό Σχολείο Σκύλων

Τηλ: 211 705 704 8 / 6974 584 516

                          Ψυχολογική Βία

Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τον όρο «σωματική βία»

και η πρώτη αντίδραση είναι «εγώ ποτέ δεν θα χτυπούσα» ή «μα πώς μπορούν και το κάνουν αυτό σε εντελώς ανυπεράσπιστα πλάσματα»

Τι γίνεται όμως με την Ψυχολογική Βία ?

Ελάχιστοι από εμάς γνωρίζουν τον όρο και τις πολύ χειρότερες επιπτώσεις που έχει στη διαμόρφωση του σκυλίσιου χαρακτήρα (1,5 με 8 μηνών).

Καμαρώνουμε λοιπόν ότι «εμείς δεν έχουμε απλώσει χέρι» αλλά την ίδια στιγμή φοβίζουμε απειλώντας με τη φωνή ή με το σώμα. Πράγμα καθοριστικό για τον τρόπο που θα ζήσει τη ζωή του το ορφανό που επιλέξαμε να μεγαλώσουμε.

Όσοι δεν έχετε καταλάβει ακόμα για τι μιλάμε, αναβιώστε τα παρακάτω παραδείγματα:

α) Οδηγάς το αυτοκίνητο σου και στη διασταύρωση –παραβιάζοντας το STOP- βγαίνει κάποιος βιαστικός οδηγός, που τελικά δεν σας χτυπά γιατί σταματάτε και οι δύο. Μετά έρχονται τα μπινελίκια !!! Γιατί όμως ??

Αφού δεν μας χτύπησε (σωματική βία)!!! Κρατήστε τα συναισθήματα και πάμε στο άλλο παράδειγμα…

β) Είσαι στην τράπεζα και ληστές με την απειλή του όπλου σε ακινητοποιούν ή σου λένε να κάνεις πράγματα χωρίς τη θέληση σου ! Τελικά φεύγουν χωρίς να χτυπήσουν κανένα, ούτε με το σώμα ούτε με τα όπλα. Γιατί ταράχτηκες ? Ούτε που σε ακούμπησε κανείς!!!

Θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά πιστεύω ότι νιώσατε την έννοια της ψυχολογικής βίας- της απειλής δηλαδή της σωματικής ακεραιότητας από κάποιον που υπερέχει σωματικά.

Πριν απ’όλα λοιπόν σκεφτείτε ότι τρομάζοντας τον σκύλο με τη φωνή- την εφημερίδα- το σώμα, παρουσιάζετε ένα τρανό παράδειγμα τρόπου συμπεριφοράς, τη στιγμή που μιλάμε για ένα χαρακτήρα υπό διαμόρφωση.

Συχνά ακούμε γονείς «τι κάνεις εκεί, πού τα είδες αυτά; » Όπως το παιδί λοιπόν μαθαίνει απ’το παράδειγμα των γονιών, η επιστήμη έχει αποδείξει ότι και ο σκύλος διδάσκεται από το παράδειγμα μας, μιας και εμείς τον μεγαλώνουμε.

Δεν θέλω να πλατειάσω τώρα απαριθμώντας τα προβλήματα που προκαλεί ο φόβος στο μεγάλωμα ενός σκύλου,(τα οποία είναι πολλά) απλά θέλω να σας δώσω την αντίφαση – από τη μια πλευρά προστατεύουμε το κουτάβι από ατυχήματα που θα το τρομάξουν και από την άλλη το τρομάζουμε συστηματικά εμείς, με σκοπό να το εφοδιάσουμε για τη ζωή του…*%$@   Αυτό είναι μπλάκ χιούμορ ?

Η ζωή του σκύλου- πολύ περισσότερο απ’του παιδιού- εξαρτάται από εμάς. Η ελευθερία βούλησης ενός κατοικίδιου είναι πολύ περιορισμένη (εντελώς κόντρα στη φύση του) αφού μεγαλώνει απόλυτα εξαρτώμενο από εμάς εφ' όρου ζωής.

Το να μεγαλώσω- εκπαιδεύσω- λοιπόν ένα σκύλο, γίνεται διδάσκοντας όρια και συμπεριφορές πάντα στα πλαίσια του ΣΕΒΑΣΜΟΥ και της ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ .

Υπάρχει τρόπος, ψάξε και βρες τον αν αγαπάς αληθινά.-

Βλάσης  

ΑΔΕΣΠΟΤΑ

… φωνές ταράζουν το καθ’ όλα ήρεμο απόγευμα τη γειτονιάς.

Ένα σκυλάκι δάγκωσε έναν περαστικό.

Σε ποιόν ανήκει το σκυλί;

Η λογική ερώτηση , αφού όλοι γνωρίζουμε ότι ο κηδεμόνας του σκύλου ευθύνεται για εκείνον. Οπότε θα έπρεπε να τον έχει μεγαλώσει με ευγένεια και να τον έχει εφοδιάσει με κοινωνικές δεξιότητες ώστε να συμβιώνει αρμονικά με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας, Επίσης θα έπρεπε να τον έχει δεμένο με το κατάλληλο λουράκι για την ασφάλεια την δική τους και των υπολοίπων.

Το σκυλάκι που δάγκωσε όμως είναι αδέσποτο…

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΤΩΡΑ;

Η πραγματική ευθύνη βρίσκεται στην παιδεία μας, αφού το αδέσποτο είναι προϊόν κάποιου ανεύθυνου συμπολίτη μας που φόρτωσε την ευθύνη του στους υπόλοιπους. Αυτό όμως δεν αρκεί για να εκτονώσει τον δαγκωμένο περαστικό, ο οποίος χωρίς δεύτερη σκέψη αρχίζει να κατηγορεί και να απειλεί τον ΣΚΥΛΟ.

Φυσικά ακούγεται αστείο. Το σκυλάκι όμως είναι το ευκολότερο θύμα για να εκτονώσουμε τα νεύρα που συσσωρεύουμε όλη την ημέρα – ίσως και εβδομάδα.

Μια ανθρώπινη πόλη είναι εντελώς αφύσικο περιβάλλον για έναν σκύλο όταν ζει μόνος του χωρίς κηδεμόνα. Οπότε είναι εύλογο να αναπτύξει προβληματικές συμπεριφορές ανάλογα με τις εμπειρίες που βιώνει…

Μερικά εργαλεία για να εξομαλύνουμε την συμβίωση μας είναι τα εξής :

-          όταν συναντώ ένα αδέσποτο κάνω μια ελαφρώς ημικυκλική πορεία ώστε να μην νομίζει ότι κινούμε καταπάνω του.

-          Αν το σκυλάκι με κοιτά έντονα, τότε κοντοστέκομαι λίγο και του μιλάω γλυκά. Ταυτόχρονα χαμηλώνω το ένα χέρι σαν να θέλω να του δώσω κάτι.

Συνήθως αυτό αρκεί για να κόψει την διάθεση του να με βλέπει σαν εισβολέα. Οπότε αφού κοντοσταθώ για 10 – 15 δευτερόλεπτα συνεχίζω την πορεία μου ημικυκλικά και λίγο πιο αργά από το κανονικό, χωρίς να καρφώνω τον σκύλο με τα μάτια ασταμάτητα.

-          Αν φοράω κουκούλα, την βγάζω

-          Αν κρατάω μια τσάντα ή μαγκούρα την βάζω πίσω από το σώμα μου για να μην παρεξηγηθεί ως όπλο από τον σκύλο.

Στην περίπτωση που ο σκύλος τρέξει προς το μέρος σας τότε φυσικά βάλτε ό,τι κρατάτε ανάμεσα σε εσάς και εκείνον.

Ο σκοπός είναι πάντα να μην προκαλέσουμε από τον φόβο μας κάτι που αλλιώς δεν θα γινόταν. Γιατί ο σκύλος, και ειδικά ο αδέσποτος, ΔΕΝ θέλει και ΔΕΝ τον συμφέρει να εμπλακεί σε οποιαδήποτε σύγκρουση. Όταν μάλιστα  πρόκειται και για τον καλύτερο του φίλο, τον άνθρωπο, προτιμά λίγα χάδια και γλυκά λόγια παρά μια ανώφελη και αναίτια διαμάχη.

 
Βλάσης